แรงบันดาลใจจากหวงเฟยหง ๒

                       "จากหวงเฟยหงสู่ความฝันอันเป็นแรงบันดาลใจสู่ฝันการเชิดสิงโต"

การเชิดสิงโตแบบเทียนถ่า

 

                                            
                             การเชิดสิงโตแบบเทียนถ่า

          การเชิดสิงโตในวัดฉีเถา  อำเภอเซียงเฟิน  มณฑลซานซี เริ่มตั้งแต่สมัยราชวงศ์สุยและถัง สืบทอดยาวนานผ่านราชวงศ์ซ่ง  หยวน  หมิง  และชิงมาจนถึงปัจจุบัน เรียกกันว่า “การเชิดสิงโตแบบเทียนถ่า”
 

      การเชิดสิงโตแบบเทียนถ่ามี เอกลักษณ์ที่ความหวาดเสียว อันตราย ตื่นตาและสวยงาม จะตั้งเวทีสูงเหมือนเจดีย์ การแสดงมีการขึ้นลงบ่อยครั้ง ให้ความรู้สึกหวาดเสียว ระหว่างการแสดง มีมาตรการป้องกันความปลอดภัยอย่างรัดกุม ดูเหมือนอันตรายแต่ไม่เสี่ยง ตา ลิ้นและหางของสิงโตขยับได้อย่างยืดหยุ่น 

สามารถทำการแสดงโยนผ้าเขียนตัวอักษรออกมาจากปากได้ ผู้ชมรู้สึกตื่นตาในความแปลกใหม่ การเชิดสิงโตเทียนถ่าผสมผสานพละกำลังของคนและหลักการแสดงกายกรรม การแสดงบนเวทีสูงมีท่วงท่าที่งดงามจึงมีเสน่ห์พิเศษประทับใจผู้คน

เพราะดูหนังจีนเรื่องหวงเฟยหงทำให้เกิดแรงบันดาลใจในการเชิดสิงโต

          การเชิดสิงโตอันเป็นวัฒนธรรมต้นแบบของชาวจีน  ซึ่งจากประวัติศาสตร์ทราบว่า  คนไทยเราเอาการเชิดสิงโต  มังกรมาจากประเทศจีน  ผ่านมาทางประเทศเวียดนาม  ตั้งแต่สมัยกรุงธนบุรี  ทำให้รู้ต่อไปอีกว่า  การเชิดสิงโต  นั้นเป็นศิลปะที่พัมนามาจากการร่ายรำของมวยจีน หรือที่คนไทยมักเรียกว่ากังฟู  แต่ภาษาสากลที่ทั่วโลกใช้เรียก  คือ  วูซู  ดังเห็นได้จากภาพยนต์จีน  เรื่องหวงเฟยหง ๓

 

การเชิดสิงโตแบบสวีสุ่ย

                             การเชิดสิงโตแบบสวีสุ่ย

          มณฑลเหอเป่ยเป็นแหล่งกำเนิดของการเชิดสิงโตแบบภาคเหนือ สมาคมสิงโตหมู่บ้านเป่ยหลี่ อำเภอสวีสุ่ย    ก่อตั้งขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1925  เป็นสมาคมภาคเอกชน   และมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วหลังสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน  การเชิดสิงโตแบบสวีสุ่ยมักจัดขึ้นในช่วงเทศกาลตรุษจีนและงานวัดช่วงฤดูใบไม้ผลิ เวลาเชิดจะใช้นักแสดง 2 คน คนที่อยู่ข้างหน้าจับหัวสิงโต คนที่อยู่ข้างหลังก้มตัวลง จับเอวคนข้างหน้า ใส่  “ชุดสิงโต”  ที่ทำจากขนวัว  สองคนนี้ร่วมกันแสดงเป็นสิงโตตัวใหญ่  เรียกว่า “ไท่ซือ” และจะมีนักแสดงอีกคนใส่หน้ากากและชุดสิงโตแสดงเป็นสิงโตตัวเล็ก เรียกว่า “เส้าซือ”

 ยังมีอีกคนหนึ่งที่เรียกว่า “อิ่งซือหลาง” เป็นผู้ถือลูกแก้วเล่นล่อใจสิงโต  ผู้ถือลูกแก้วเป็นคนมีบทบาทสำคัญระหว่างการเชิด  คนผู้นี้ต้องเป็นคนดูสง่า  ต้องมีวิชากังฟูดี  สามารถแสดงกิริยาท่าทางต่าง ๆ   เช่น  กระโดดข้ามสิงโต กระโดดขึ้นโต๊ะสูง   กระโดดลงจากเสาไม้สูงได้เป็นอย่างดี   ผู้ถือลูกแก้วจะร่วมแสดงกับสิงโตอย่างสอดรับ  เป็นเอกลักษณ์สำคัญของการเชิดสิงโตแบบภาคเหนือ   เอกลักษณ์การเชิดสิงโตของอำเภอสวีสุ่ยคือ มีรูปร่างสง่า หัวสิงโตกลมและใหญ่ ตาสิงโตหมุนได้ ปากกว้าง ดูมีอำนาจ แต่ก็น่ารัก นักแสดงจะทำท่าเพ่งมอง ยืน เดิน วิ่ง กระโดด หมุนตัว นอน และขยับตัวของสิงโตไปมา  นอกจากนี้ ยังสามารถแสดงการเดินบนม้ายาว การขึ้นและกระโดดบนแท่นไม้ หมุนตัว 360 องศา และท่าทางต่างๆ
 

        การเชิดสิงโตของอำเภอสวีสุ่ยมีฐานะสำคัญในการแสดงพื้นเมืองของจีนเมื่อ ค.ศ. 1953 เคยเข้าร่วมการแสดงศิลปะพื้นเมืองทั่วประเทศ ที่กรุงปักกิ่งเป็นครั้งแรก  และเข้าร่วมคณะนาฏศิล ไปแสดงที่ต่างประเทศหลายครั้ง  เคยได้รับรางวัลที่หนึ่งจากงานสโมสรเยาวชนโลก ครั้งที่ 4 ที่จัดขึ้นที่กรุงบูคาเรสต์  เมืองหลวงประเทศโรมาเนีย  เมื่อเดือนตุลาคม  ค.ศ. 2001 สมาคมกายกรรมมณฑลเหอเป่ยแต่งตั้งหมู่บ้านเป่ยหลี่ให้เป็นหมู่บ้านแห่งการเชิดสิงโตด้านกายกรรม  ปัจจุบันการเชิดสิงโตของอำเภอสวีสุ่ยกำลัง  เผชิญกับวิกฤตเนื่องจากเครื่องมือเชิดสิงโตแพงขึ้น  และยากในการหาคนรุ่นใหม่มาฝึกอบรม

ขอรวบรวมเหล่าชาวพลพรรคมังกรโลก

     พลพรรคเหล่าพวกพ้องชอบมังกรทั่วโลกถูกรวบรวมกันออกมาปรากฏโฉมพร้อมหน้ากัน

การแสดงเชิดสิงโตในต่างประเทศ

                  ในต่างประเทศมีการแสดงเชิดสิงโต  มักจะกระทำในช่วงตรุษจีน  ไม่ค่อยได้มีการแสดงบ่อยครั้งเหมือนบ้านเรา  และที่น่าสังเกต  คือ  ทีมผู้เชิดสิงโตของต่างประเทศเขามีการจัดระบบของทีมอย่างชัดเจน  ดังการแสดงของทีมเชิดสิงโตนี้จะเห็นได้ว่า  ด้วยพื้นที่ทำการแสดงที่ค่อนข้างคับแคบ  แต่เขาก็สามารถสร้างรูปแบบการเชิดสิงโตกระโดดเสาดอกเหมย ได้ถึง  ๒  ตัว  ในการแสดงชุดเดียว  เรียกว่า  น่าสนใจการจัดรูปแบบการเล่นของเขาทีเดียว

 

การแข่งขันเชิดสิงโตแบบดั้งเดิมที่ถูกเหิ่มเติมความคิดสร้างสรรค์

ในต่างประเทศ การแข่งขันเชิดสิงโตเขามิได้จำกัดอยู่แค่เพียงเฉพาะการแข่งขันเชิดสิงโตประเภทกระโดดเสาดอกเหมยแต่เพียงเท่านั้น แต่ยังมีการแข่งขันแบบดั้งเดิมโดยใช้อุปกรณ์ผสมผสานกับความคิดสร้างสรรค์เพื่อสื่อสารออกมาให้ผู้ที่รับชมการแสดงได้เห็น  ได้รับการถ่ายทอด  และรับรู้ถึงความรู้สึกถึงการแสดงออกด้านอากัปกิริยาราชสีห์ ที่ต้องการสื่อสารออกมา  การแข่งขันแบบนี้ในนั้นต่างประเทศเขามีการแข่งขันกันถึงระดับนานาชาติ ลองมาดูการแข่งขันประเภทนี้กันบ้างนะ

 

การเชิดสิงโตปักกิ่ง

   

           หายกันไปนานมากที่เราไม่ได้นำเอาการแสดงสิงโตปักกิ่งหรือสิงโตเหนือมาให้ชม วันนี้ขอนำเอาความน่ารักของสิงโตปักกิ่งมามอบให้แก่ท่าน แต่ที่น่าสนใจ  คือ  อากัปกิริยาราชสีห์  ที่แสดงออกมาช่างชัดเจนเอามาก ๆ

รวมพลพรรคชาวสิงโตโลก

          นานๆ ทีที่เราได้รวบรวมเอากิจกรรมของพี่น้องผู้มีใจรักในการเล่นกีฬาเชิดสิงโต วันนี้ขอนำเสนอเฉพาะเพียงสิงโตใต้ วันหน้าเราจะนำสิงโตเหนือมาวาดลวดลายให้เห็นกันว่าก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าสิงโตใต้

มังกร กับความเชื่อตามหลักฮวงจุ้ย

                     มังกรกับความเชื่อตามหลักฮวงจุ้ย

            มังกร  ตามความเชื่อของคนจีนที่ คิดค้นมาเพื่อแสดงความเป็นสัญลักษณ์ของการรวมชนชาติจีน
        เนื่องจากในอดีตนั้น  จีนมีคนกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยอยู่เป็นจำนวนมาก ชนเผ่าต่างๆ กันนั้นมีวัฒนธรรมต่างๆกันไป จึงทำให้สัตว์ที่ใช้เป็นสัญลักษณ์ของเผ่านนั้นต่างกันไปด้วย เมื่อมีการรวมชนชาติจีนก็จึงได้มีการนำเอาตัวแทนของสัตว์ประจำเผ่าต่างๆมา รวมกัน เช่น ลำตัวของงู หูของวัว หัวของหมู เขาของกวาง หนวดของแพะ เกล็ดของปลา และ อุ้งเท้าของเหยี่ยว จนได้มาเป็นตัวมังกรอย่างที่เราเห็นกันอยู่ในปัจจุบัน

     ตามความเชื่อของคนจีนนั้นมังกรเป็นสิ่งที่มีพลังสูงสุด สามารถนำความอุดมสมบูรณ์ ความรุ่งเรือง ความเป็นมงคล รวมไปถึงคุ้มครองพวกเขาได้ จนในยุคหลังๆนั้น มีการนำมังกรมาใช้เป็นสัญลักษณ์แสดงความยิ่งใหญ่ของกษัตริย์หรือฮ่องเต้ จึงเรียกฮ่องเต้กันว่าเป็น “ลูกหลานของมังกร” หรือ “โอรสสวรรค์” ตามที่เราได้ยินอยู่บ่อยๆนั่นเองครับ

     จากสาเหคุนี้ทำให้จึงได้นำเอา “มังกร” มาใช้กับหลักฮวงจุ้ย   โดยเชื่อว่ามังกร  คือ “จุดจ่ายกระแสพลังที่ยิ่งใหญ่” หรือ “พลังงานธรรมชาติ” โดยถูกนำไปเปรียบเทียบกับพลังงานที่ได้จาก  “กระแสน้ำ” เนื่องจากน้ำนั้นหลากไหลไม่เคยหยุด  และเมื่อน้ำไหลมาก็พาพลังมาได้หรือให้เราลองคิดง่ายๆว่าหากเราเอาใบไม้ไปลอยไว้ ในน้ำนั้น ใบไม้เคลื่อนไหวตามน้ำไปได้ก็เพราะมีพลังงานที่พาไปนั่นเอง ดังนั้น “มังกรน้ำ” จึงถือว่าเป็น “จุดจ่ายกระแสพลัง” ที่เป็นมงคลมากๆ หรือหากลองสังเกตุเวลาที่เราไปตามแม่น้ำ น้ำตก จะรู้สึกว่าสบายและผ่อนคลาย นั่นก็เพราะกระแสน้ำนั้นมี “พลังปราณ” ที่เสริมพลังชีวิตของร่างกายเราได้ สอดคล้องตามหลักการของนักวิทยาศาสตร์ที่เชื่อว่าการที่น้ำเคลื่อนไหวทำให้สามารถส่ง “อิออนลบ” ออกมาเพื่อมาเสริมพลังชีวิตของเรา
     เลยเป็นที่มาของการเลือกทำเลการอยู่อาศัยของคนจีนหรือซินแสในสมัยก่อนที่ นิยมการเลือกทำเลที่อยู่ริมน้ำนั่นเอง แต่การอยู่ริมน้ำนั้นก็ยังไม่ได้แปลว่าเป็นมงคลเสมอไปครับ เพราะแท้จริงแล้วเราต้องการ “ชัยภูมิที่ดี” ที่นอกจากเห็นจุดจ่ายกระแสพลังแล้ว ยังต้องสามารถสะสมกระแสพลังได้ด้วย เราจึงเคยได้ยินการเลือกทำเลริมน้ำที่ว่า “โค้งโอบดีกว่าโค้งเฉือน” นั่นก็เพราะว่ากระแสน้ำโค้งโอบนั้นจะส่งพลังเข้ามาที่ฝั่งในโค้งได้อย่าง นุ่มนวลกว่า แต่ที่สิ่งสำคัญกว่าในหลักของชัยภูมินั่นคือ “กระแสมามากๆ กระแสไปน้อยๆ” คือเราควรเห็นกระแสน้ำนั้นไหลมาแต่ไกล แต่เวลาไปเห็นเพียงนิดเดียว นั่นจึงแปลว่าเรามี “มังกรน้ำที่เป็นมงคล” ได้อย่างแท้จริง

     คราวนี้ก็คงมีคำถามว่าแล้ว “มังกรภูเขา” นี่มีได้อย่างไรใช้หรือไม่ครับ เพราะดูแล้วก็ไม่เห็นมีความเคลื่อนไหวของกระแสพลังแต่อย่างใด จริงๆแล้ว “มังกรภูเขา” นั้นถือว่าเป็นสิ่งที่มีพลังไม่แพ้ “มังกรน้ำ” ทีเดียวครับ เพราะการที่เกิดเขานั้นเป็นเพราะว่าพลังที่อยู่ใต้ดินนั้นอัดแน่นจนกระทั่ง ผิวดินของโลกนั้นรับพลังไม่ไหว จึงดันผิวดินนั้นออกมาจนปูดนูนเป็นภูเขานั่นเอง หรือบางครั้งก็เกิดจากการเคลื่อนตัวของเปลือกโลกจนมาขบกันเป็นแนวเขา จึงถือว่าภูเขานั้นมีพลังซ่อนแฝงภายในอย่างมหาศาลเช่นเดียวกัน แต่การดูมังกรภูเขานั้นต้องใช้ความเชี่ยวชาญมาก  ต้องดูแนวสันเขาที่สวยงามเป็นทิวที่โค้งสวย มีหลายทิวเรียงเชื่อมต่อกันหลายๆ  ทิวภูเขานั้นก็ต้องเขียวชะอุ่มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้าที่สมบูรณ์ ถือว่าเป็นมังกรภูเขาที่มีคุณภาพดี

     ซึ่งการเลือกตำแหน่งของมังกรภูเขาที่มีคุณภาพนั้นก็เลือกยากเช่นเดียวกัน เพราะการอ่านว่า “หัวมงกร” อยู่ตรงไหนนั้นเป็นเรื่องต้องอาศัยประสบการณ์และจินตนาการสูงเหมือนกัน เพราะโดยทั่วไปเรามักจะเข้าใจผิดว่าตำแหน่งที่สูงๆบนเขานั้นดี แต่การเลือกตำแหน่งบนเนินเขาสูงนั้นกลับต้องระวังเพราะโดยทั่วไปแล้วหากเรา ยังเห็นแนวสันเขาไหลเป็นทิวลงไปอยู่ ก็แสดงว่าพลังนั้นยังไหลไปไม่หยุด

     การเลือกทำเลบนเนินสูงนั้นเปรียบเสมือนกับเป็น “หางของมังกร” เท่านั้น การดู “หัวมังกร” นั้นกลับต้องเลือกทำเลที่ต่ำหรือเป็นแอ่งเพื่อให้สะสมพลังได้ หรือถ้าให้ดีเยี่ยมการที่เจอแอ่งน้ำหรือสายน้ำผ่านบริเวณตีนเขานั่นแปลว่า จุดนั้นเป็นจุดที่ต่ำที่สุดที่พลังไหลรวมมา หรือเป็น “หัวของมังกรภูเขา” นั่นเอง จึงเป็นที่มาของชัยภูมิที่ว่า “หน้าน้ำหลังภูเขา” 

     ซินแสในปัจจุบันใช้หลักการของการหาจุดจ่ายกระแสพลังจาก แนวถนน ทางด่วน จุดตัดทางแยก ช่องลม ทางรถไฟฟ้า สนามบิน ฯลฯ ได้หลายทางโดยที่มีคุณภาพไม่แพ้กับมังกรน้ำและมังกรภูเขาครับ ที่สำคัญไม่แพ้กันคือท่านควรได้รับการประเมินฮวงจุ้ยด้านองศาทิศทาง (Compass Feng Shui Theory) ควบคู่กันไปด้วย เพื่อจะได้เลือกทำเลที่เป็นมงคลกับท่านและสมาชิกในครอบครัวให้เกิด มงคลสูงที่สุด

 

การเชิดมังกรไฟไท่หาง

                การเชิดมังกรไฟไท่หาง

          ในศตวรรษที่ 19 ชาวไท่หางเริ่มเชิดมังกรเพื่อหยุดโชคร้ายที่คุกคามหมู่บ้านของพวกเขา กว่าศตวรรษต่อมา หมู่บ้านของพวกเขาทั้งหมดได้ถูกกลืนโดยเมืองที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็วของ   ฮ่องกง  แต่มังกรยังคงผงาดอยู่   ในรมรดกทางวัฒนธรรมของจีน  เริ่มต้นขึ้นในช่วงสองสามวันก่อนเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง  เมื่อ ราว 100 ปีมาแล้ว เริ่มแรกพายุไต้ฝุ่นลูกหนึ่งได้ซัดเข้าสู่ชุมชนชาวประมงและชาวนาของไท่หาง   ตามด้วยโรคระบาด     จากนั้นก็มีงูเหลือมกินปศุสัตว์ในหมู่บ้าน    จนชาวบ้านสุดจะทน    นักพยากรณ์เชื่อว่าวิธีเดียวที่จะหยุดยั้งความวุ่นวายได้คือจัดงานเต้นรอบ กองไฟเป็นเวลา 3 วัน 3 คืนในระหว่างเทศกาลที่จะมาถึง ชาวหมู่บ้านได้ทำมังกรตัวมหึมาจากฟางข้าว     และปักคลุมด้วยธูป จากนั้นก็จุดธูปเหล่านั้น พวกเขาทำตามคำของนักพยากรณ์ และเชิดสิงโตเป็นเวลา 3 วัน 3 คืน ร่วมกับคนตีกลองและการจุดประทัด แล้วโรคระบาดก็หายไป

 ผู้คนในไท่หางไม่ได้เลี้ยงชีพด้วยการจับปลาและทำนาอีกต่อไป แต่พวกเขายังคงเชิดมังกรไฟเป็นเวลา 3 วันคร่อมช่วงเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วง การแสดงนี้มีนักแสดงเข้าร่วม 300 คน ใช้ธูป 72,000 ดอก และเชิดมังกรยาว 67 เมตร ก่อให้เกิดประกายไฟที่น่าตื่นตาตื่นใจ คละคลุ้งไปด้วยควันและความเร่าร้อนที่ไม่หยุดนิ่งตลอดเวลาที่มังกรถูกเชิด และบินถลาไปตามตรอกแคบๆ ของเมืองไท่หาง ประเพณีเก่าแก่ ยืนยงท้าทายกาลเวลา และสดใสมีชีวิตชีวา

Source: http://www.discoverhongkong.com/th/see-do/culture-heritage/living-culture/tai-hang-fire-dragon-dance.jsp#ixzz2X3f0imsN

การเชิดมังกรและการเชิดสิงโต

            การเชิดมังกรและการเชิดสิงโต

            ประเทศจีนเป็นต้นกำเนิดของการแสดงมังกรและการ เชิดสิงโต  ซึ่งได้รับความนิยมจากทุกชนเผ่าต่างๆ ที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินสืบต่อมาจนถึงปัจจุบัน  ทั้งมังกรและสิงโต  ถือได้ว่าเป็นสัตว์ในตำนานที่มีประวัติเก่าแก่และยืนยง ด้วยสาเหตุนี้เองจึงทำให้เกิดเป็นวัฒนธรรมการแสดงมังกรและการเชิดสิงโตขึ้น ในสมัยโบราณนั้นคนหนุ่มสาวชาวจีนจำนวนมากได้นำเอาการแสดงมังกร และการเชิดสิงโตมาแสดงในเทศกาลตรุษจีน งานวัด  งานมงคลและพิธีฉลองต่างๆ    เป็นสิ่งที่สั่งสมสืบต่อกันมา นับพันปี มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนาน คือวัฒนธรรมอันล้ำค่าที่บรรพบุรุษได้รักษาไว้ให้แก่ลูกหลาน

                        การแสดงมังกร
     “มังกร” ในอดีตตัวมังกรนั้นมีการทำจากหญ้า ไผ่ ผ้าแพร และอุปกรณ์ต่างๆ เพื่อความเป็นศิริมงคล  การสร้างหุ่นมังกรมักกำหนดความยาวของตัวมังกรให้ลงเลขคี่แทนจำนวน เช่น มังกร 9ไม้ ไม้11มังกร มังกร13ไม้และมากสุดคือมังกร29ไม้ มังกร15ไม้ขึ้นไปค่อนข้างเทอะทะ การเชิดไม่คล่องตัวเท่าไหร่นัก  จึงเน้นภาพลักษณ์ที่สวยงาม  การแสดงมังกรจะเน้นความสำคัญในการแต่งกายเป็นพิเศษ มีความเป็นศิปละชั้นสูง ยังมีอีกประเทหนึ่งคือ โคมมังกร จะใช้กระบอกไม้ไผ่สานเป็นทรงกลมคล้ายกรงและติดผ้าโปร่งแสง ภายในจุดเทียนหรือตะเกียงน้ำมัน  งดงามมาก  เมื่อแสดงในยามราตรี   ปัจจุบันการแสดงมังกรได้มีการปรับเปลี่ยนและพัฒนาอย่างต่อเนื่อง จนกลายมาเป็นการแสดงที่น่าติดตามชม และเป็นการแข่งขันกีฬาประเภทหนึ่งด้วย

     กระบวนท่าของการแสดงมังกรนั้นมีหลากหลาย มังกร 9 ไม้อาศัยท่วงท่า  และเทคนิคพิเศษ  กระบวนท่าที่มีการแสดง  อาทิมังกรเล่นน้ำ  มังกรเจาะทลวง  หัวและหางมังกรเชื่อมกัน มังกรปัดหางและมังกรลอกคราบ เป็นต้น มังกร 11ไม้ มังกร13ไม้ ให้ความสำคัญในเรื่องของกระบวนท่าการแสดง มังกรทองไล่ตามไข่มุก    การกระโดด   และการลอยตัว   การลงไปในคลื่นทะเล ประกอบกับไข่มุกและกลองชุด  กลายเป็นการต่อสู้ประเภทหนึ่ง

 

 

                              การเชิดสิงโต 

       การเชิดสิงโตเป็นการแสดงที่ยิ่งใหญ่ มีท่วงท่าการแสดงที่แข็งแกร่ง ท่าทางหลากหลาย มีประวัติความเป็นมาที่ไม่เหมือนกัน บ้างก็ว่ามาจากตำนาน บ้างก็ว่ามาจากประวัติศาสตร์ จึงทำให้การเชิดสิงโตมีประวัติความเป็นมาที่ลึกลับซับซ้อน ยิ่งเพิ่มความน่าสนใจให้แก่ผู้คน เชื่อกันว่าสิงโตคือสัตว์มงคล การเชิดสิงโตสามารถนำมาซึ่งโชคลาภ ดังนั้นทุกๆปีของเทศกาลตรุษจีน งานพิธีเฉลิมฉลองต่างๆ เราจึงมักจะพบเห็นการแสดงเชิงสิงโตอยู่เป็นประจำ เสียงกลองและประทัดดังกึงก้อง พร้อมๆกับเชิดสิงโตเพื่อขอความเป็นศิริมงคล การเชิดสิงโตเป็นศิลปะที่ยอดเยี่ยมของจีน ทุกครั้งที่จัดเทศกาลหยวนเสี่ยว(เทศกาลหลังวันตรุษจีน15 วัน) วันสำคัญ หรืองานมงคลต่าง ๆ มักจะใช้การเชิดสิงโตเปิดงานเพื่อขอความรุ่งเรือง ความเป็นศิริมงคล ประเพณีเหล่านี้เกิดขึ้นในสมัยสามก๊ก ในและได้แพร่หลายในสมัยราชวงศ์หนานเป่ยเฉา(ราชวงศ์เหนือ ราชวงศ์ใต้) จนถึง

ปัจจุบันมีประวัติศาตร์ความเป็นมายาวนานนับพันกว่าปี

 

 

การแข่งขันเชิดสิงโตนานาช่าติ

การแข่งขันกีฬาเชิดสิงโต ของทีมชาติเมียนมาร์ ในการแแข่งขันระดับนานาชาติ

  ประเทศเมียนมาร์  คิดไม่ถึงว่าจะมีมีเชิดสิงโต  ที่ฝีมือไม่ใช่ย่อยทีเดียว  แม้การแข่งขันครั้งนี้มีความผิดพลาดสูง  แต่ต่อไปคงเป็นทีมที่น่ากลัวอีกทีมหนึ่งอย่างแน่นอน

การเชืดสิงโตเหนือ หรือที่บ้านเราเรีนกว่าสิงโตปักกิ่ง

                                   

                                การเชิดสิงโตปักกิ่ง

                  มณฑลเหอเป่ยเป็นแหล่งกำเนิดของการเชิดสิงโตแบบภาคเหนือ สมาคมสิงโตหมู่บ้านเป่ยหลี่ อำเภอสวีสุ่ย ก่อตั้งขึ้นเมื่อ ค.ศ. 1925 เป็นสมาคมภาคเอกชน และมีการพัฒนาอย่างรวดเร็วหลังสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน  การเชิดสิงโตแบบนี้มักจัดขึ้นในช่วงเทศกาลตรุษจีนและงานวัดช่วงฤดู ใบไม้ผลิ เวลาเชิดจะใช้นักแสดง 2 คน คนที่อยู่ข้างหน้าจะจับหัวสิงโต คนที่อยู่ข้างหลังจะก้มตัวลง จับเอวคนข้างหน้า ใส่ “ชุดสิงโต” ที่ทำจากขนวัว สองคนนี้ร่วมกันแสดงเป็นสิงโตตัวใหญ่ เรียกว่า “ไท่ซือ” และจะมีนักแสดงอีกคนใส่หน้ากากและชุดสิงโต แสดงเป็นสิงโตตัวเล็ก เรียกว่า “เส้าซือ” ยังมีอีกคนหนึ่งที่เรียกว่า “อิ่งซือหลาง” เป็นผู้ถือลูกแก้วเล่นล่อใจสิงโต ผู้ถือลูกแก้วเป็นคนมีบทบาทสำคัญระหว่างการเชิด คนผู้นี้ต้องเป็นคนดูสง่า ต้องมีวิชากังฟูดี สามารถแสดงกิริยาท่าทางต่างๆ เช่น กระโดดข้ามสิงโต กระโดดขึ้นโต๊ะสูง กระโดดลงจากเสาไม้สูงได้เป็นอย่างดี ผู้ถือลูกแก้วจะร่วมแสดงกับสิงโตอย่างสอดรับ เป็นเอกลักษณ์สำคัญของการเชิดสิงโตแบบภาคเหนือ เอกลักษณ์การเชิดสิงโตของอำเภอสวีสุ่ยคือ มีรูปร่างสง่า หัวสิงโตกลมและใหญ่ ตาสิงโตหมุนได้ ปากกว้าง ดูมีอำนาจ แต่ก็น่ารัก นักแสดงจะทำท่าเพ่งมอง ยืน เดิน วิ่ง กระโดด หมุนตัว นอน และขยับตัวของสิงโตไปมา นอกจากนี้ ยังสามารถแสดงการเดินบนม้ายาว การขึ้นและกระโดดบนแท่นไม้ หมุนตัว 360 องศา และท่าทางต่างๆ